De Pleegzoon   By: Jacob van Lennep (1802-1868)

De Pleegzoon by Jacob van Lennep is a gripping tale of love, betrayal, and redemption set against the backdrop of 19th century Netherlands. The story follows the young protagonist, who is taken in by a wealthy family after being orphaned at a young age. As he grows up, he must navigate his way through a treacherous world filled with deceit and intrigue, all while trying to uncover the truth about his own past.

Van Lennep's writing is both vivid and evocative, drawing the reader into the world of his characters with exquisite detail. The plot is engaging and full of twists and turns that will keep you on the edge of your seat until the very last page. The characters are well-developed and complex, each with their own motivations and flaws that make them feel truly human.

Overall, De Pleegzoon is a captivating and thought-provoking novel that explores themes of identity, family, and the choices we make in life. It is a must-read for fans of historical fiction and those who enjoy a good old-fashioned tale of love and betrayal.

First Page:

Toen hij in Augustus 1865 ter vergaderzaal van het achtste Taal en Letterkundig Congres te Rotterdam verscheen, geheel in een grijs zomercostuum, het fraaie zilveren hair om de slapen golvend, kwam ieder hem blij groetend te gemoet. Aan de tafel van het bestuur plaats nemend, de guitige, donkere oogen naar het publiek, vooral naar de dames richtend, zat hij met een bijna onmerkbaren glimlach te luisteren. De vrij drooge beraadslaging over de spelling der bastaardwoorden werd plotseling door hem met een handvol aardigheden afgebroken. Wie herinnert zich niet, hoe daar door hem geijverd werd, om de ph door de f te vervangen hoe hij vertelde, dat hij als jonkman een zangspel " Saffo " geschreven had, maar, dat de regisseur zijne spelling in Sapho gewijzigd had, zoodat de acteurs: "O, Sap, ho, wees gegroet!" zongen; hoe hij er bijvoegde, dat eene Amsterdamsche dienstmaagd, uitgezonden door hare mevrouw, om te zien of er een vroolijk stuk op het Leidsche Plein zou gespeeld worden, terugkwam met het bericht: "Ze spelen de Mophondjes," terwijl in werkelijkheid " Demophontes ," het classiek treurspel van Metastasio , vertaald door Westerwijk , werd vertoond; hoe hij besloot met de mededeeling eener jonge dame, die hem in zijne waardigheid van vrijmetselaar vroeg, wat de orde toch bedoelde met de woorden prop hanen , waarop hij antwoordde, dat daarmeê waarschijnlijk de mannetjes van prop hennen gemeend werden... Continue reading book >>